طلاعاتی که بایدمرتبط روسیه بدانیم
عنوان : طلاعاتی که بایدمرتبط روسیه بدانیم
روسیه دارای جاذبه‌های تاریخی و اکوتوریستی فراوانی است.
تعدادی از جاذبه‌های تاریخی: کشور روسیه از جمله کشورهایی است که از استقبال توریست ها و جهانگردان برخوردار است. از جمله جاذبه‌های توریستی روسیه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: متروی مسکو، ساختمان‌های هفت خواهر، مجسمه مایاکوفسکی، مجسمه‌های لنین، میدان سرخ، موزه جنگ، پارک پیروزی، مقبره ولادیمیر لنین، مجموعه کرملین.
تعدادی از جاذبه‌های اکوتوریستی: طبیعت زیبا، پوشش‌های گیاهی متفاوت را می‌توان
نام برد مانند تپه وارابیف (تپه گنجشک‌ها)
سرود ملی اتحاد شوروی
سرود فعلی گونه‌ای تغییر یافته از سرود ملی اتحاد جماهیر شوروی است که موسیقی
حماسی آن در سال ۱۹۴۴ توسط الکساندر الکساندروف تصنیف شده است. متن سرود ملی شوروی
توسط سرگئی میخائیلوف در سال‌های ۱۹۴۳ و ۱۹۷۷ نوشته شده است.
پس از فروپاشی
شوروی
پس از فروپاشی اتحاد شوروی و در دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین، سرود ملی دوره شوروی بازنشسته و موسیقی ملی جدیدی جایگزین آن شد که توسط میخائیل گلینکا تصنیف شده بود. این سرود از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی سرود رسمی روسیه قلمداد می‌شد.
اشکال بزرگ این سرود، بی‌کلام بودن آن بود. دولت یلتسین تلاش زیادی کرد که متن
یا شعر مناسبی برای این موسیقی بسازد. در طول این سال‌ها ورزشکاران روسیه هنگام
اجرای موسیقی ملی‌شان آوازی برای خواندن و همراهی با موسیقی نداشتند، و این موضوع
در مواردی باعث سرخوردگی آنها نیز می‌شده است.
سرود ملی فدراسیون روسیه
در سال ۲۰۰۰ میلادی و به درخواست ولادیمیر پوتین و حمایت عمومی، سرود ملی دوباره
تغییر داده شد. موسیقی حماسی قبلی که توسط الکساندر الکساندروف تصنیف شده بود
دوباره به عنوان موسیقی سرود ملی انتخاب شد. پوتین از سرگئی میخائیلوف، نویسنده متن
سرود شوروی، تقاضا کرد که متنی جدید برای سرودی جدید بر اساس موسیقی الکساندروف به
رشته تحریر درآورد. در متن جدید، تمجید از افکار لنین و تاکید بر اتحاد جمهوری‌های
شوروی به چشم نمی‌خورند. در عوض، این متن به پهناوری کشور و غنای فرهنگ روسیه
تاکید، و نگاهی به آینده دارد. مجلس دومای روسیه در روز ۸ دسامبر سال ۲۰۰۰ میلادی،
رسمیت سرود جدید را با اکثریت آرا تصویب کرد، و این سرود برای نخستین بار در روز ۳۰
دسامبر همان سال در مراسمی در کاخ کرملین به اجرا درآمد.
موسیقی سرود
موسیقی سرود ملی روسیه توسط الکساندر الکساندروف تصنیف شده است، و قبل از انتخاب
به عنوان موسیقی ملی در چندین سرود دیگر، از جمله سرود بلشویک در سال ۱۹۳۸ میلادی،
بکار رفته بوده است. پس از تغییر در ساختار حکومت شوروی، این موسیقی پس از تایید
ژوزف استالین در سال ۱۹۴۴ برای سرود ملی شوروی انتخاب شد.
ساختار تشکیلاتی
نهاد منسوب‌کنندهٔ حزب کمونیست کنگرهٔ حزب بود که ابتدا هر سال جلسه داشت اما بعدها و بخصوص در زمان استالین این جلسات کم‌تر شدند. کنگرهٔ حزب کمیته مرکزی را انتخاب می‌کرد و کمیته مرکزی دفتر سیاسی را انتخاب می‌کرد. در زمان استالین قدرت‌مندترین پست در حزب دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی بود که توسط دفتر سیاسی انتخاب می‌شد. در ۱۹۵۲ عنوان دبیر کل به دبیر اول و دفتر سیاسی به هیات رئیسه تغییر نام داد اما در سال ۱۹۶۶ برژنف نام‌ها را به صورت اولی برگرداند.
از نظر تئوری قدرت اصلی حزب را کنگرهٔ حزب داشت اما عملاً و بخصوص پس از فوت لنین قدرت به دست دبیر کل افتاد.
در سطوح پایین‌تر هرم سازمانی توسط کمیته‌های حزبی (پارت‌کوم‌ها) مدیریت می‌شد. صدر هر پارت‌کوم «دبیر پارت‌کوم» بود که به وسیله اعضا انتخاب می‌شد. در مراحل بالاتر کمیته‌ها به همین ترتیب نام‌گذاری می‌شدند. در سطح رایون‌ها، رای‌کوم، در سطح ابلاست، اوب‌کوم، و در سطح شهرها گورکوم و بدین ترتیب.
پایین‌ترین سطح هر حزب سلول حزبی بود. رهبری هر سلول «دفتر حزب» نامیده می‌شد.
دفتر حزب (پارت‌بورو) توسط دبیرخانهٔ دفتر که انتخابی بود ریاست می‌شد.
دفتر
سیاسی کمیته مرکزی
دفتر سیاسی اعضای کامل یا نامزد(بدون حق رای) داشت و اندازهٔ آن در دوره‌های
مختلف متفاوت بود. اما معمولاً از ۱۴ عضو کامل و هشت عضو نامزد تشکیل می‌شد. گرچه
دفترسیاسی صدر رسمی نداشت اما دبیر کل حزب (که معمولاً صدر کمیته مرکزی هم بود)
همیشه نقش اصلی در دفتر سیاسی را نیز داشت. عملاً قدرت‌مندترین اعضای دفتر سیاسی
آنانی بودند که در ضمن عضو دبیرخانهٔ کمیته مرکزی حزب نیز بودند و دبیر کل حزب نیز
قوی‌ترین عضو دفترسیاسی به شمار می‌آمد. اگر کسی تنها در یکی از این دو نهاد عضو
بود از نفوذ چندانی برخوردار نبود. در تاریخ اکثر اعضای دفتر سیاسی مرد بوده‌اند و
به ندرت زنی عضو این نهاد بوده‌است.
قانون اساسی روسیه
قانون اساسی روسیه (به روسی: Конститу́ция Росси́йской Федера́ции) مهمترین سند حقوقی در فدراسیون روسیه است. این قانون در همه پرسی روز ۱۲ دسامبر ۱۹۹۳ جایگزین قانون اساسی جمهوری فدراتیو شوروی سوسیالیستی شد که در ۱۲ آوریل ۱۹۷۸ میلادی به تصویب رسیده بود.
در این رفراندوم ۵۸٬۱۸۷٬۷۵۵ نفر شرکت کرده و ۳۲٬۹۳۷٬۳۰ (بیش از ۵۸ درصد) نفر به آن رأی موافق دادند.
در این قانون اختیارات گسترده‌ای به رئیس‌جمهور اعطا شده که این امر با سنت
تاریخی تمرکز قدرت سیاسی در این کشور هماهنگ و متناسب است.
فدرالیسم
در اصل ۶۵ این قانون ساختار فدرال کشور تشریح شده است. بر این اساس فدراسیون روسیه متشکل از تعدادی جمهوری، ۶ ناحیه خودگردان، ۱۰ ناحیه خودمختار، تعدادی منطقه، دو شهر فدرال (مسکو و سن پترزبورگ) و یک منطقه خودمختار یهودی‌نشین است.